رسانه های "اسرائیل" طی چند هفته گذشته طرحهای تل آویو برای تکمیل پروژه قدس بزرگ را در کانون توجهات خود قرار داده اند. هدف از این پروژه پیوند شهرکهای یهودی نشین کرانه باختری؛ به ویژه شهرک صهیونیستی معالیه ادومیم ـ بزرگترین شهرک صهیونیستی ـ به قدس شرقی است. آریل شارون نخست وزیر سابق "اسرائیل" که دچار مرگ مغزی شده نخستین کسی است که طرح قدس بزرگ را مطرح کرد. وی این اقدام را در سال 1997 و در دوره نخست وزیری بنیامین نتانیاهو انجام داد. شارون در آن مقطع وزیر امور زیربنایی بود. هدف از این طرح انتقال یک میلیون یهودی مهاجر به فلسطین اشغالی و اسکان آنان در شرق قدس و اطرافش جهت تثبیت اکثریت جمعیت یهودیان در شهر بیت المقدس به منظور ممانعت از تحقق آرمان فلسطینیان در قرار دادن قدس شرقی به عنوان پایتخت دولت مورد نظرشان است.
در پانزدهم می 1948ا همزمان با شکل گیری دولت عبری مساحت قدس 1/21 کیلومتر مربع بود که 20 کیلومتر مربع آن مساحت قدس جدید بود. قدس پس از این تاریخ و امضای قرار داد آتش بس در سال 1949 به مناطق زیر تقسیم شد:
اول: منطقه عربی با 4/2 کیلومتر مربع مساحت که این رقم 48/11 درصد مساحت قدس را در بر میگرفت.
دوم: منطقه ای که به اشغال "اسرائیل" درآمد و مساحت آن به 7/17 کیلومتر مربع می‌رسید که این رقم 3/84 درصد مساحت قدس را شامل می‌شد.
ثالثا: منطقه تحت حاکمیت سازمان ملل متحد که به یک کیلومتر مربع می‌رسید و این رقم 39/4 درصد مساحت قدس را شامل می‌شد.
مقامات تل آویو پس از سال 1948 نه تنها به تلاش خود در جهت قرار دادن قدس جدید به عنوان پایتخت خود بسنده نکردند؛ بلکه اعلام داشتند که قدس شرقی به قدس جدید الحاق شده است و این اقدام اندکی پس از اشغال کرانه باختری و نوار غزه در سال 1967 صورت گرفت. رژیم صهیونیستی در تاریخ 30/7/1980 از الحاق قدس به "اسرائیل" خبر داد. از آن سال به بعد رژیم منحوس صهیونیستی طرح احداث شهرک های یهودی نشین برای یهودی سازی قدس شرقی را آغاز کرد و از رهگذر اقدامات سرکوبگرانه و مصادره املاک فلسطینیان ساکن این منطقه شمار زیادی از عربها را از این منطقه اخراج و 20 محله یهودی نشین در بخش شرقی قدس ایجاد کرد که کل شهر را در بر میگرفت."اسرائیل" با این اقدام جائرانه خود ارتباط جمعیتی فلسطینیان ساکن قدس را با همتایان ساکن دیگر شهرهای کرانه باختری را قطع کرد. مسئولان رژیم صهیونیستی 190 هزار یهودی را به این محله ها منتقل و اسکان دادند. در عوض و به رغم سیاست های "اسرائیل" در زمینه افزایش جمعیت یهودیان در این مناطق اما همچنان 320 هزار عرب تا آغاز سال 2006 در این مناطق حضور داشتند که خط مقدم رویارویی با پروژه شهرک نشینی به شمار می‌روند؛ گذشته از آن 50 نهاد فلسطینی در این مناطق فعالیت می‌کنند.
در "قدس یکپارچه" که رژیم غاصب صهیونیستی در تلاش است آن را پایتخت همیشگی دولت عبری قلمداد کند بیش از 700 هزار نفر زندگی می‌کنند که بیش از 73 درصد آنان را یهودیان تشکیل می‌دهند و تل آویو قصد دارد تا سال 2010 میلادی 153 هزار واحد مسکونی در این شهر احداث کند؛ به گونه ای که مجموع ساکنان این شهر در سال مذکور به 817 هزار نفر می‌رسد که یهودیان اکثریت قاطعی خواهند داشت.
ساخت شهرک یهودی در کوه "ابوغنیم" قدس شرقی سرآغاز تغییر نقشه عربی اسلامی این شهر به شمار می‌رود، زیرا هدف از این اقدام توسعه بخش های شرقی، شمالی، جنوبی شهر قدس است که بیشتر زمین‌های کرانه باختری را در بر می‌گیرد و آنها را به قدس بزرگ ضمیمه می‌کند و مساحت آن به بیش از یک چهارم مساحت کرانه باختری که 5800 کیلومتر مربع است می رسد. این اقدام قبل از آغاز مذاکرات احتمالی برای حل فصل نهایی مسائل مربوط قدس، آوارگان، شهرک های یهودی نشین، مرزها، حاکمیت و آب ها صورت می‌گیرد.
در همین راستا، تل آویو قصد دارد به منظور اسکان 55 هزار یهودی شهرک بزرگی را در روستای فلسطینی "الولجه" واقع در جنوب قدس احداث کند. مسئولان "اسرائیل" برای تحقق بخشیدن به این خواسته شوم خود 100 هکتار از اراضی این روستا را مصادره واعلام کردند که قدس جاده ارتباطی این شهرک با شهرک دیگری در نزدیکی بیت لحم خواهد بود. این اقدام در حالی صورت می‌گیرد که ساخت دیوار حایل بر وضعیت جغرافیایی قدس تاثیر گذاشته و این شهر را به یک زندان بزرگی برای فلسطینیان مبدل کرده است؛ به نحوی که این شهر 11 دروازه دارد و نظامیان صهیونیست ورود و خروج فلسطینیان را در این دروازه ها به شدت کنترل می‌کنند. می‌توان از طریق مجموع یهودیان ساکن شهر بیت المقدس که روند رو به رشدی دارد به اهمیت این شهر در پروژه ها و طرح های شهرک سازی "اسرائیل" از سال 1948 تا سال 2006 پی برد. از سوی دیگر، مجموع شهرک نشینان یهودی شهر قدس اشغالی بیشتر شهرک نشینان اراضی اشغالی را تشکیل می‌دهند. از سوی دیگر، یهودیان ساکن قدس بزرگ 1/11 درصد مجموع یهودیان دولت عبری و اراضی عربی اشغالی را تشکیل می‌دهند.
تغییر بافت جمعیتی قدس که از زمان برپایی کنفرانس "بال" در سال 1897 در شهر سویس شکل رسمی به خود گرفت بخشی از چالش جمعیتی میان عرب ها و یهودیان در فلسطین به شمار می‌رود. نکته حائز اهمیت اینکه قدس جایگاه مهمی در طرح های یهودی سازی و شهرک نشینی صهیونیستی برای تحمیل برتری جمعیتی یهودیان بر عرب ها دارد.
می‌توان تاکید کرد که انتقال یهودیان به قدس و دیگر شهرهای فلسطین، مصادره اراضی فلسطینیان، ایجاد شهرک های یهودی نشین و غصب املاک فلسطینیان به شیوه های مختلف پایه های سیاست "اسرائیل" برای یهودی سازی هر چه بیشتر اراضی فلسطین به شمار می‌رود.
مقابله با افزایش شهرکهای یهودی نشین در شهر بیت المقدس به منظور از بین بردن آثار عربی، اسلامی و مسیحی این شهر که مستقیما توسط دولت عبری و یهودیان سرمایه دار حمایت مالی می‌شود، تلاش بی وقفه کشورهای عربی و اسلامی و بین المللی را می‌طلبد تا واقعیت های جدیدی بر این اراضی تحمیل نگردد چراکه از بین بردن آنها کار دشواری است. باید یک صندوق عربی اسلامی در جهت تقویت مقاومت و پایداری فلسطینیان ساکن شهر بیت المقدس تشکیل شود.
به رغم پیشرفت پروژه صهیونیستی در شهر قدس اشغالی با گذشت 109 سال از کمشکش طرفین فلسطینی و صهیونیستی بر سر قدس اشغالی ( از سال 1897 تا سال 2006) اما طرف فلسطینی در این کشمکش از فاکتورهای اقتدار برخوردار است که در قطعنامه های محافل بین المللی نمود پیدا می‌کند. در این قطعنامه ها؛ به ویژه قطعنامه 478 صادره سال 1980تاکید شده است که شهر قدس بخشی از اراضی اشغالی به شمار می‌رود. گذشته از آن 320 هزار عرب در این شهر سکونت دارند. همچنین فلسطینیان به وجود 50 نهاد و ارگان فلسطینی استناد می‌ورزند.
منبع: نشریه "الاسبوع الادبی"
تاریخ: 10/3/2007
کلمات کلیدی :
برچسبها:
