بهروز ساقی جانباز هفتاد درصد نخاعی این سروده را برای همه کسانی که هنوز با درد و رنج شیرین جانبازی می سازند و خم به ابرو نمی آورند، سروده است:

کاش من هم شیمیایی می شدم
در هوای تو هوایی می شدم

کاش «موجی» می شدم بی ادعا
غرق اوهام خدایی می شدم

دیدگانم را به «ترکش» می زدم
لایق این روشنایی می شدم

می فتادم روی مین بی دست و پا
عاشق بی دست و پایی می شدم

می نهادم سر به پایت تا ابد
مرده بودم مومیایی می شدم

بین مرگ و زندگی پل می زدم
باعث این آشنایی می شدم

چون شهیدان در پگاهی دلنشین
من فدایی من فدایی می شدم

دل به دریای محبت می زدم
قطره قطره کربلایی می شدم

یاد آن روزی که در وادی عشق
محو مردان خدایی می شدم