"بنویس شهید و بعد برو سر خط. همانجا که نخل هایش بدون سر نماز می گذارد و بیدهای مجنونش به سمت شرجی افق در اهتزازند. از این سطر به آن سطر, از این خط به آن خط, از این خاکریز به آن خاکریز. حالا دیگر این همه شهید را کلمه ها تشییع می کنند. اصلا این خط آخر ندارد. بدون معطلی بجای نقطه اشک هایت را بگذار و برو...!"